Günümüzde en sık karşımıza çıkan nöro-gelişimsel bir farklılık olan otizm, sosyal çevreyle temas, iletişim bozukluğu ve bunun gibi birçok sorunla ortaya çıkmaktadır. Sözel ve davranışsal bir bozukluk olarak tanımlanabilecek otizm, çoğunlukla ilk üç yaş döneminde karşılaşılan bir bozukluktur.
Beyinde önemli bir işleyişe sahip olan bazı sinir sistemlerinde problemlerin oluşması sonucunda ortaya çıktığı düşünülen otizmin henüz kesin bir tanımı bulunmamaktadır.
Otizmin belirtileri arasında şunlar sayılabilir: Yalnız olmaktan hoşlanma, iletişime geçen kişileri duymama ve duysa da cevap vermeme, şakadan anlayamama ve gerçekle şakayı ayırt edememe, göz teması kurmaktan kaçınma, cümleleri düzgün şekilde kurarken sorun yaşama, cümleler ve kelimeleri öğrenirken yaşıtlarına göre daha fazla zorlanma, sinirli olma ve sinir nöbetleri geçirme, sese, ışığa ya da temasa karşı aşırı hassas olma, rutinlerinin bozulmasına izin vermeme.
Ailenin ve fizyoterapistlerin çocukla birlikte aktif olarak katıldığı oyunlar çok önemlidir. Oyunu başlatma ve devam ettirmenin desteklenmesi çocuğun gelişimine büyük katkı sağlar.
Fizyoterapi; beş duyuya ilaveten pozisyon ve denge duyularını birlikte kullanmayı öğreterek otizmli çocuğun göz teması, iletişim, sosyal iletişim, aktivitenin normalleşmesi ve dikkatin artmasına yardımcı olur.
Otizmli çocuklar için terapötik egzersizlerin büyük bir odağı, büyük günlük yaşam hareketlerini ve yaşa uygun oyunu teşvik etmektir.
Fizyoterapistler, otizmli çocukların farklı ortamlarda gezmek ve toplumda yetişkin bir birey olarak zorlu görevleri yerine getirebilmek için gelecekte ihtiyaç duydukları becerilere daha fazla güven kazanmalarına yardımcı olur.
Aynı zamanda fizyoterapistler, ebeveynleri otizmli çocukları için ortezlere, ekipmanlara veya topluluk spor programlarına yönlendirebilir.